Het thema afscheid neemt een belangrijke plaats in in de literatuur en poëzie. Hoewel het gedicht hieronder wellicht niet is geschreven als afscheidspoëzie, zou het een prima plaats hebben in sommige afscheidsdiensten.
Hoor jij dat ook, dat geluid
van meeuwen, maar geen zee? Onmogelijkna te gaan waar herinnering begint en droom
eindigt. Hou je koude handen onder je klerennu de wind opsteekt. Twee wapperende vlaggen
alsof we iets ongerepts betredenwas er altijd zal zijn, zeg je hees,
met opgetrokken schouders, mond open, samengeknepen ogen,
een waterdruppel valt in mijn nek.Neem het jongetje dat je bent
geweest op schoot. Troost hem.Je legt je handen op mijn borst,
we gaan zo hoog mogelijk op onze tenen staan.
Uit: Zing zing, Gedichten, Peter Verhelst, 2015
© 12 maart 2016 Simone Snakenborg Ritueelbegeleiding