Zomerwandeling 2020

Meer informatie

Uitvaarten Tilburg Simone Snakenborg Ritueelbegeleiding
De Vier Seizoenen Wandelingen zijn een initiatief van:
Netwerk Sterven en Rouw Midden Brabant

Agenda

Beluister onze afspeellijst op Spotify

Terugblik

Winterwandeling: zondag 21 januari 2024

Winterwandeling 1
Winterwandeling 0
Winterwandeling 3
Winterwandeling 4
Winterwandeling 2
Winterwandeling 5
Winterwandeling 1 Winterwandeling 0 Winterwandeling 3 Winterwandeling 4 Winterwandeling 2 Winterwandeling 5
 

(Foto’s: Jan van den Heuvel)

Winterkou en ongemak. Het hoort er allemaal bij. Met 28 bikkels lopen we de winterwandeling. Hoewel het haardje bij beginpunt Restaurant Natuurpoort de Roovertsche Leij wel erg aanlokkelijk knispert. Een roodborstje wijst ons de weg. Het komt met ons mee naar binnen vliegen en kruipt behaaglijk onder de grote eettafel. Maar de zijdeur gaat open en weg is het dier.

We wandelen een iets verkorte route. De wind is ijzig en de paden soms verraderlijk glad. Maar we helpen elkaar en iedereen komt veilig aan bij de Nieuwe Hoef. In de Nieuwe Hoef wacht ons koffie, thee, een boswachtertje of appeltaart en goede praat. Jaap leest een prachtig gedicht voor en Simone kiest de muziek. Op de terugweg, in de luwte tussen de kale bomen, leest Simone een gedicht voor, speciaal geschreven voor vandaag. Gebruik het, deel het. het is voor jullie. 

Houd moed

Houd moed
als de winter donker en koud is.
Als je bed hemels groot is
en de buitendeur zo klein
als een speldenknop.

Houd moed
om óp te staan,
naar buiten te gaan.
Kleine stappen, steeds opnieuw.

Al zijn het twee stappen vooruit
en één naar achteren.
Al is het er één
of sta je stil.

Houd dan moed
om stil te staan
bij wie je verloor,
bij wie je mist.

En durf te bewegen
met jouw verdriet
in het ritme van jouw tranen,
op de weg van jouw pijn.

Houd moed.
Want iedere dag
heeft een nieuwe morgen
om op te staan en te bewegen
naar het licht.

Om alleen de weg te gaan.
Samen alleen.
Onzichtbaar zichtbaar.
Omdat je voelt.
Omdat je weet.

Je bent niet alleen, nooit.
Op de weg van
liefde voor altijd.

 

Simone Snakenborg, 21 januari 2024

Herfstwandeling: zondag 29 oktober 2023

EmptyName 1
EmptyName 0
EmptyName 4
EmptyName 5
EmptyName 3
EmptyName 6
EmptyName 11
EmptyName 12
EmptyName 10
EmptyName 7
EmptyName 14
EmptyName 18
EmptyName 17
EmptyName 15
EmptyName 19
EmptyName 16
EmptyName 1 EmptyName 0 EmptyName 4 EmptyName 5 EmptyName 3 EmptyName 6 EmptyName 11 EmptyName 12 EmptyName 10 EmptyName 7 EmptyName 14 EmptyName 18 EmptyName 17 EmptyName 15 EmptyName 19 EmptyName 16

(Foto’s: Jan van den Heuvel)

De herfst is in het land! We genieten van de kleuren en de wind om ons heen. Hoewel de weerberichten voor deze zondag niet al te best zijn, hebben we ook deze keer geluk. We vertrekken met zonneschijn en kunnen buiten zitten bij De Nieuwe Hoef. Pas op de terugweg zien we de regenwolken op afstand naderen.  

Jaap heeft wederom de muziek uitgekozen : ‘I still cry’ van Ilse de Lange. De muziek past perfect bij dit seizoen. 

Een monument voor Allerzielen

We wandelen allemaal met onze eigen rouw- en verlieservaring, met één of meer personen in ons hart en hoofd. Een mooie gelegenheid, zo vlak voor 2 november, voor ons eigen monument voor Allerzielen. Onderweg zoeken we iets wat op ons pad ligt. Iets wat op dit moment past bij wie we missen: een tak, herfstblad, steen, herfstbloem of wat dan ook. Verderop in de wandeling verzamelen we onze vondsten. Op een open plek in het bos richten we ons Allerzielen-monument op. We knutselen en bouwen tot we tevreden zijn. Het eindresultaat is prachtig. We zijn er stil van.

Simone sluit het ritueel met de volgende tekst.

Wie wij samen waren,
dat blijft voor altijd.
want jij bent er nog steeds.

In het pad dat ik loop,
lig je voor mijn voeten.
In de wind die ik voel,
blaas jij door mij jas.

Zoals jij sporen naliet in mijn leven,
zo laat ik nu een spoor na van jou, hier op deze plek.
En je ziet, je bent niet alleen.
Wij zijn niet alleen.

Laat de herfst nu maar komen
en jou meenemen door heel het bos.

Dat het water je wegspoelt,
de wind je meeneemt
de aarde je opneemt,
de zon je verwarmt.

Zo wordt jij bos,
Zo wordt jij één met waar ik loop.
Want wie wij samen waren,
dat blijft  …. voor altijd. 

Tekst: Simone Snakenborg

Zomerwandeling: zondag 9 juli 2023

9 juli 2
9 juli 0
9 juli 9
9 juli 1
9 juli 12
9 juli 3
9 juli 4
9 juli 14
9 juli 5
9 juli 8
9 juli 11
9 juli 6
9 juli 10
9 juli 7
9 juli 13
9 juli 15
9 juli 16
9 juli 2 9 juli 0 9 juli 9 9 juli 1 9 juli 12 9 juli 3 9 juli 4 9 juli 14 9 juli 5 9 juli 8 9 juli 11 9 juli 6 9 juli 10 9 juli 7 9 juli 13 9 juli 15 9 juli 16

(Foto’s: Jan van den Heuvel)

Het is een warme zondagochtend. We lopen de wandeling in omgekeerde richting, zodat we niet eindigen in de brandende zon. Het is bijzonder om de route van eind naar begin te lopen. Vanuit een ander perspectief wordt alles nieuw.

Jaap heeft de muziek uitgekozen: ‘Conquest of Paradise’ van Vangelis. De muziek doet hem het overlijden van zijn levenspartner herbeleven. Hij deelt zijn verhaal met ons.

Het Paradijs

Waar gaan we naartoe als we doodgaan? Is dat de hemel, het paradijs (dat we al of niet veroveren), of …? 

Hoe dan ook…. Wat mooi dat het paradijs uitgerekend hier is, in het gebied waarin wij wandelen: Gorp en Roovert. Althans volgens Johannes Goropius Becanus: arts en filosoof, en geboren in de 16e eeuw in het nabij gelegen Breehees. Volgens hem werd in Gorp en Roovert de taal uit het paradijs gesproken. Het Goirlese dialect ligt van alle talen het meest dicht bij de oertaal die Adam en Eva spraken. In de Nieuwe Hoef, waar wij hebben gepauzeerd, hangt een schilderij van Adam en Eva in het Goolse paradijs en net voorbij de brug van Gorp, langs de Leij, heeft lange tijd de boerderij “Het Paradijs’ gestaan. 

Stellen we ons voor: hier het paradijs
waar onze geliefden zijn.
Dicht bij ons.

Met koelte onder de bomen,
het water van de Leij, zacht langs ons heen,
de stilte, de vogels, een enkele vlinder,
het meanderende pad dat wij gaan.
Dicht bij ons.

In de verhalen die wij elkaar vertellen
voelen wij hem aanwezig,
horen wij haar stem in ons hoofd,
Gaan wij hand in hand.

Hier aanwezig
in de tranen die vallen,
in de glimlach
die als de zon speelt door de bomen.

Hier aanwezig.
In de warmte van een zomerdag.
In de warmte van ons hart.

Een hemel op aarde.
Moge het zo zijn.

Simone Snakenborg

(zondag 9 juli 2023)

Lentenwandeling: zondag 23 april 2023

Foto 23-04-2023 10 43 41
Foto 23-04-2023 10 43 34
Foto 23-04-2023 10 43 28
Foto 23-04-2023 10 42 32
Foto 23-04-2023 10 40 26
Foto 23-04-2023 10 41 34
Foto 23-04-2023 10 40 17
Foto 23-04-2023 10 43 41 Foto 23-04-2023 10 43 34 Foto 23-04-2023 10 43 28 Foto 23-04-2023 10 42 32 Foto 23-04-2023 10 40 26 Foto 23-04-2023 10 41 34 Foto 23-04-2023 10 40 17

(Foto’s Simone Snakenborg)

We zijn met velen vandaag. Het is een stralende ochtend. Heerlijk om elkaar weer te ontmoeten. Aan een half woord of een stilte heeft de ander genoeg. Meer is niet nodig om te zijn en samen het pad te lopen dat gaat langs de grenzen van leven en dood. Met dank aan Pieter voor zijn openhartige verhaal en het indrukwekkende lied dat hij heeft uitgekozen. Het gedicht dat we lezen onder de grote beuk is geschreven bij dit lied. 

De kleuren van de regenboog

 

Alles is grijs nu jij er niet meer bent.

Ook al schijnt de zon,

ook al geurt het voorjaar,

ik voel alleen maar grijze regen in mij.

 

Ik mis het rood van jouw liefde,

het warme oranje van jou tegen mij aan,

het zonnige geel van jouw lach.

Ik mis het groen van een wandeling

samen met jou onder de blauwe lucht.

 

Alles is grijs.

jij mijn regenboog,

rijkt met indigo en violet

tot de hemel en terug.

Zo ben jij in mij. 

 

Simone Snakenborg

(zondag 23 april| 2023)