In het boek ‘Ruimte om te sterven’ van Carlo Leget trof mij een prachtig inzicht over lijden.
Lijden heeft kansen in zich om te leiden naar liefde, betoogt de auteur. Je mist iemand bijvoorbeeld, omdat je van hem of haar houdt. Niet dat elk lijden het in zich heeft om te iets positiefs aan het voetlicht te brengen. Soms is het gewoon hard werken tegen de klippen op en beter weten in. Maar het zou kunnen!
Of zoals Leonard Cohen het op zijn manier verwoorde:
There’s a crack in everyting.
That’s how the light gets in.
Kracht in de laatste fase
Soms kan het iemand kracht geven om in de laatste levensfase nog eenmaal bijeen te zijn met naasten. Om op zo’n moment samen stil te staan bij de tijd die komen gaat; de laatste etappe van de reis naar het onbekende. Sterven is een onlosmakelijk deel van het leven, hoort erbij. Net zoals geboren worden, naar school gaan, leren fietsen, relaties aangaan, ziek worden is het loslaten een wezelijk en natuurlijk onderdeel van het leven, dat vraagt om aandacht voor en vertrouwen in wat komen gaat. Sterven is eigenlijk groeien. Zoals de boom in de winter in zich keert nadat de bladeren zijn losgelaten, zo is ook sterven een natuurlijke, ultieme, levensgroei.
Voor meer informatie over hoe ik kan helpen in iemands laatste levensfase, klik hier.
Bron: Carlo Leget, Ruimte om te sterven, Een weg voor zieken, naasten en zorgverleners, vierde herziene druk, Lannoo, 2013
© 28 april 2016 | Simone Snakenborg Ritueelbegeleiding
