Meer informatie
Organisatie
Wandelleider Hans van Zon
Van der Vleuten en Derix Uitvaartbegeleiding (Harriet en Francy)
Simone Snakenborg Ritueelbegeleiding
Netwerk Sterven en Rouw Midden Brabant
Agenda
- Zomerwandeling: 7 juli 2024
- Herfstwandeling: 27 oktober 2024
Terugblik
Lentewandeling: zondag 21 april 2024
(Foto: Simone Snakenborg)
Met grote stappen lopen wij onze weg door de lente. De wind is winters, maar de zon wint het uiteindelijk schitterend! Deze ochtend lopen we de lentewandeling in alweer de vijfde editie van de Vierseizoenenwandeling voor mensen in rouw.
Tijdens de pauze luisteren we naar ‘Laat gaan’ door Sjors van der Panne en Duncan Laurence. Op de terugweg vinden we een open plek in de frisse wind en een zon die goed getimed door de bewolking breekt. Daar leest Simone haar gedicht voor dat is geschreven voor alle wandelaars van vandaag.
De lente is leeg zonder jou
De lente is leeg zonder jou.
Voor wie schijnt die zon?
Waarom is die hemel zo hinderlijk blauw?
Wat doet die merel met zijn prachtige lied?
Alleen de hagelbui past nog een beetje
bij hoe ik me voel –
Die donder en bliksem
en zomaar die winterse kou.
Want ik wil het niet,
ik wil het niet:
een lente zonder jou.
De lente is leeg zonder jou.
Het licht prikt in mijn ogen.
De wind trekt speels aan mijn haar.
Ik wil het niet, ik wil het niet.
En toch gebeurt het.
Ineens.
Door mijn tranen heen
maakt de zon
een regenboog
voor jou.
© Simone Snakenborg, 21 april 2024
Winterwandeling: zondag 21 januari 2024
(Foto’s: Jan van den Heuvel)
Winterkou en ongemak. Het hoort er allemaal bij. Met 28 bikkels lopen we de winterwandeling. Hoewel het haardje bij beginpunt Restaurant Natuurpoort de Roovertsche Leij wel erg aanlokkelijk knispert. Een roodborstje wijst ons de weg. Het komt met ons mee naar binnen vliegen en kruipt behaaglijk onder de grote eettafel. Maar de zijdeur gaat open en weg is het dier.
We wandelen een iets verkorte route. De wind is ijzig en de paden soms verraderlijk glad. Maar we helpen elkaar en iedereen komt veilig aan bij de Nieuwe Hoef. In de Nieuwe Hoef wacht ons koffie, thee, een boswachtertje of appeltaart en goede praat. Jaap leest een prachtig gedicht voor en Simone kiest de muziek. Op de terugweg, in de luwte tussen de kale bomen, leest Simone een gedicht voor, speciaal geschreven voor vandaag. Gebruik het, deel het. het is voor jullie.
Houd moed
Houd moed
als de winter donker en koud is.
Als je bed hemels groot is
en de buitendeur zo klein
als een speldenknop.
Houd moed
om óp te staan,
naar buiten te gaan.
Kleine stappen, steeds opnieuw.
Al zijn het twee stappen vooruit
en één naar achteren.
Al is het er één
of sta je stil.
Houd dan moed
om stil te staan
bij wie je verloor,
bij wie je mist.
En durf te bewegen
met jouw verdriet
in het ritme van jouw tranen,
op de weg van jouw pijn.
Houd moed.
Want iedere dag
heeft een nieuwe morgen
om op te staan en te bewegen
naar het licht.
Om alleen de weg te gaan.
Samen alleen.
Onzichtbaar zichtbaar.
Omdat je voelt.
Omdat je weet.
Je bent niet alleen, nooit.
Op de weg van
liefde voor altijd.
Simone Snakenborg, 21 januari 2024
Herfstwandeling: zondag 29 oktober 2023
(Foto’s: Jan van den Heuvel)
De herfst is in het land! We genieten van de kleuren en de wind om ons heen. Hoewel de weerberichten voor deze zondag niet al te best zijn, hebben we ook deze keer geluk. We vertrekken met zonneschijn en kunnen buiten zitten bij De Nieuwe Hoef. Pas op de terugweg zien we de regenwolken op afstand naderen.
Jaap heeft wederom de muziek uitgekozen : ‘I still cry’ van Ilse de Lange. De muziek past perfect bij dit seizoen.
Een monument voor Allerzielen
We wandelen allemaal met onze eigen rouw- en verlieservaring, met één of meer personen in ons hart en hoofd. Een mooie gelegenheid, zo vlak voor 2 november, voor ons eigen monument voor Allerzielen. Onderweg zoeken we iets wat op ons pad ligt. Iets wat op dit moment past bij wie we missen: een tak, herfstblad, steen, herfstbloem of wat dan ook. Verderop in de wandeling verzamelen we onze vondsten. Op een open plek in het bos richten we ons Allerzielen-monument op. We knutselen en bouwen tot we tevreden zijn. Het eindresultaat is prachtig. We zijn er stil van.
Simone sluit het ritueel met de volgende tekst.
Wie wij samen waren,
dat blijft voor altijd.
want jij bent er nog steeds.
In het pad dat ik loop,
lig je voor mijn voeten.
In de wind die ik voel,
blaas jij door mij jas.
Zoals jij sporen naliet in mijn leven,
zo laat ik nu een spoor na van jou, hier op deze plek.
En je ziet, je bent niet alleen.
Wij zijn niet alleen.
Laat de herfst nu maar komen
en jou meenemen door heel het bos.
Dat het water je wegspoelt,
de wind je meeneemt
de aarde je opneemt,
de zon je verwarmt.
Zo wordt jij bos,
Zo wordt jij één met waar ik loop.
Want wie wij samen waren,
dat blijft …. voor altijd.
Tekst: Simone Snakenborg
Zomerwandeling: zondag 9 juli 2023
(Foto’s: Jan van den Heuvel)
Het is een warme zondagochtend. We lopen de wandeling in omgekeerde richting, zodat we niet eindigen in de brandende zon. Het is bijzonder om de route van eind naar begin te lopen. Vanuit een ander perspectief wordt alles nieuw.
Jaap heeft de muziek uitgekozen: ‘Conquest of Paradise’ van Vangelis. De muziek doet hem het overlijden van zijn levenspartner herbeleven. Hij deelt zijn verhaal met ons.
Het Paradijs
Waar gaan we naartoe als we doodgaan? Is dat de hemel, het paradijs (dat we al of niet veroveren), of …?
Hoe dan ook…. Wat mooi dat het paradijs uitgerekend hier is, in het gebied waarin wij wandelen: Gorp en Roovert. Althans volgens Johannes Goropius Becanus: arts en filosoof, en geboren in de 16e eeuw in het nabij gelegen Breehees. Volgens hem werd in Gorp en Roovert de taal uit het paradijs gesproken. Het Goirlese dialect ligt van alle talen het meest dicht bij de oertaal die Adam en Eva spraken. In de Nieuwe Hoef, waar wij hebben gepauzeerd, hangt een schilderij van Adam en Eva in het Goolse paradijs en net voorbij de brug van Gorp, langs de Leij, heeft lange tijd de boerderij “Het Paradijs’ gestaan.
Stellen we ons voor: hier het paradijs
waar onze geliefden zijn.
Dicht bij ons.
Met koelte onder de bomen,
het water van de Leij, zacht langs ons heen,
de stilte, de vogels, een enkele vlinder,
het meanderende pad dat wij gaan.
Dicht bij ons.
In de verhalen die wij elkaar vertellen
voelen wij hem aanwezig,
horen wij haar stem in ons hoofd,
Gaan wij hand in hand.
Hier aanwezig
in de tranen die vallen,
in de glimlach
die als de zon speelt door de bomen.
Hier aanwezig.
In de warmte van een zomerdag.
In de warmte van ons hart.
Een hemel op aarde.
Moge het zo zijn.
Simone Snakenborg
(zondag 9 juli 2023)