Zomerwandeling 2020

Meer informatie

Uitvaarten Tilburg Simone Snakenborg Ritueelbegeleiding
Vier Seizoenen Wandeling is een initiatief van:
Netwerk Sterven en Rouw Midden Brabant

Agenda

Beluister onze afspeellijst op Spotify

Terugblik

Zomerwandeling: zondag 7 juli 2024

IMG_4901
IMG_4903
IMG_4905
IMG_4902
IMG_4904
IMG_4906
47190d0d-a0fc-4cb5-a8fc-1a72b7b3e102
IMG_0597
IMG_0596
IMG_4901 IMG_4903 IMG_4905 IMG_4902 IMG_4904 IMG_4906 47190d0d-a0fc-4cb5-a8fc-1a72b7b3e102 IMG_0597 IMG_0596

(Foto’s: Harriet van der Vleuten en Simone Snakenborg)

We hadden mooi weer besteld – dat was ook wel nodig na zowat negen maanden van regen. En we kregen het, op een paar verdwaalde druppen na. Het bos was meer dan groen, het was wat fris voor een zomerdag. Maar wat hebben we genoten van de wandeling en de fijne gesprekken met elkaar.  De muziek en het gedicht tussendoor zijn uitgezocht en geschreven door Simone. Het ging vandaag over stromen: van tranen, van lachen, van dood en leven, altijd weer. 

Stromen
als een regenbui over je heen
als tranenrivier van binnenuit;
verdriet, woede, waarom?
als oude pijn, krakend in je botten.
Als missen
altijd weer.

Stromen
als van toch nieuwe dingen doen
zonder jou,
met jou in mijn hart.
De eerste stappen wankel.
En de zoveelste stappen,
net zo aarzelend soms.

Stromen als een rivier
loslaten en leven
als water van daar naar hier
van de gletsjer naar de zee.
Zo stroomt er van alles met je mee.
Da’s oké!

Simone Snakenborg, 7 juli 2024
(met dank aan Gerard van Maasakkers)

Lentewandeling: zondag 21 april 2024

(Foto: Simone Snakenborg)

Met grote stappen lopen wij onze weg door de lente. De wind is winters, maar de zon wint het uiteindelijk schitterend! Deze ochtend lopen we de lentewandeling in alweer de vijfde editie van de Vierseizoenenwandeling voor mensen in rouw.

Tijdens de pauze luisteren we naar ‘Laat gaan’ door Sjors van der Panne en Duncan Laurence. Op de terugweg vinden we een open plek in de frisse wind en een zon die goed getimed door de bewolking breekt. Daar leest Simone haar gedicht voor dat is geschreven voor alle wandelaars van vandaag. 

De lente is leeg zonder jou

De lente is leeg zonder jou.
Voor wie schijnt die zon?
Waarom is die hemel zo hinderlijk blauw?
Wat doet die merel met zijn prachtige lied?

Alleen de hagelbui past nog een beetje
bij hoe ik me voel –
Die donder en bliksem
en zomaar die winterse kou.

Want ik wil het niet,
ik wil het niet:
een lente zonder jou.

De lente is leeg zonder jou.
Het licht prikt in mijn ogen.
De wind trekt speels aan mijn haar.
Ik wil het niet, ik wil het niet.

En toch gebeurt het.
Ineens.
Door mijn tranen heen
maakt de zon
een regenboog

voor jou.

© Simone Snakenborg, 21 april 2024

Winterwandeling: zondag 21 januari 2024

Winterwandeling 1
Winterwandeling 0
Winterwandeling 3
Winterwandeling 4
Winterwandeling 2
Winterwandeling 5
Winterwandeling 1 Winterwandeling 0 Winterwandeling 3 Winterwandeling 4 Winterwandeling 2 Winterwandeling 5
 

(Foto’s: Jan van den Heuvel)

Winterkou en ongemak. Het hoort er allemaal bij. Met 28 bikkels lopen we de winterwandeling. Hoewel het haardje bij beginpunt Restaurant Natuurpoort de Roovertsche Leij wel erg aanlokkelijk knispert. Een roodborstje wijst ons de weg. Het komt met ons mee naar binnen vliegen en kruipt behaaglijk onder de grote eettafel. Maar de zijdeur gaat open en weg is het dier.

We wandelen een iets verkorte route. De wind is ijzig en de paden soms verraderlijk glad. Maar we helpen elkaar en iedereen komt veilig aan bij de Nieuwe Hoef. In de Nieuwe Hoef wacht ons koffie, thee, een boswachtertje of appeltaart en goede praat. Jaap leest een prachtig gedicht voor en Simone kiest de muziek. Op de terugweg, in de luwte tussen de kale bomen, leest Simone een gedicht voor, speciaal geschreven voor vandaag. Gebruik het, deel het. het is voor jullie. 

Houd moed

Houd moed
als de winter donker en koud is.
Als je bed hemels groot is
en de buitendeur zo klein
als een speldenknop.

Houd moed
om óp te staan,
naar buiten te gaan.
Kleine stappen, steeds opnieuw.

Al zijn het twee stappen vooruit
en één naar achteren.
Al is het er één
of sta je stil.

Houd dan moed
om stil te staan
bij wie je verloor,
bij wie je mist.

En durf te bewegen
met jouw verdriet
in het ritme van jouw tranen,
op de weg van jouw pijn.

Houd moed.
Want iedere dag
heeft een nieuwe morgen
om op te staan en te bewegen
naar het licht.

Om alleen de weg te gaan.
Samen alleen.
Onzichtbaar zichtbaar.
Omdat je voelt.
Omdat je weet.

Je bent niet alleen, nooit.
Op de weg van
liefde voor altijd.

 

Simone Snakenborg, 21 januari 2024

Herfstwandeling: zondag 29 oktober 2023

EmptyName 1
EmptyName 0
EmptyName 4
EmptyName 5
EmptyName 3
EmptyName 6
EmptyName 11
EmptyName 12
EmptyName 10
EmptyName 7
EmptyName 14
EmptyName 18
EmptyName 17
EmptyName 15
EmptyName 19
EmptyName 16
EmptyName 1 EmptyName 0 EmptyName 4 EmptyName 5 EmptyName 3 EmptyName 6 EmptyName 11 EmptyName 12 EmptyName 10 EmptyName 7 EmptyName 14 EmptyName 18 EmptyName 17 EmptyName 15 EmptyName 19 EmptyName 16

(Foto’s: Jan van den Heuvel)

De herfst is in het land! We genieten van de kleuren en de wind om ons heen. Hoewel de weerberichten voor deze zondag niet al te best zijn, hebben we ook deze keer geluk. We vertrekken met zonneschijn en kunnen buiten zitten bij De Nieuwe Hoef. Pas op de terugweg zien we de regenwolken op afstand naderen.  

Jaap heeft wederom de muziek uitgekozen : ‘I still cry’ van Ilse de Lange. De muziek past perfect bij dit seizoen. 

Een monument voor Allerzielen

We wandelen allemaal met onze eigen rouw- en verlieservaring, met één of meer personen in ons hart en hoofd. Een mooie gelegenheid, zo vlak voor 2 november, voor ons eigen monument voor Allerzielen. Onderweg zoeken we iets wat op ons pad ligt. Iets wat op dit moment past bij wie we missen: een tak, herfstblad, steen, herfstbloem of wat dan ook. Verderop in de wandeling verzamelen we onze vondsten. Op een open plek in het bos richten we ons Allerzielen-monument op. We knutselen en bouwen tot we tevreden zijn. Het eindresultaat is prachtig. We zijn er stil van.

Simone sluit het ritueel met de volgende tekst.

Wie wij samen waren,
dat blijft voor altijd.
want jij bent er nog steeds.

In het pad dat ik loop,
lig je voor mijn voeten.
In de wind die ik voel,
blaas jij door mij jas.

Zoals jij sporen naliet in mijn leven,
zo laat ik nu een spoor na van jou, hier op deze plek.
En je ziet, je bent niet alleen.
Wij zijn niet alleen.

Laat de herfst nu maar komen
en jou meenemen door heel het bos.

Dat het water je wegspoelt,
de wind je meeneemt
de aarde je opneemt,
de zon je verwarmt.

Zo wordt jij bos,
Zo wordt jij één met waar ik loop.
Want wie wij samen waren,
dat blijft  …. voor altijd. 

Tekst: Simone Snakenborg